Στη σημερινή εποχή των mediaκαι του ηλεκτρονικού κόσμου, πολλά παιδιά και έφηβοι περνούν υπερβολικές ώρες μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή παίζοντας ηλεκτρονικά-διαδικτυακά παιχνίδια, μιλώντας διαδικτυακά σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (π.χ. Facebook, Twitter), παραμελώντας έτσι σημαντικές δραστηριότητες. Η υπερβολική χρήση του διαδικτύου, θα μπορούσε ανεπισήμως να οριστεί ως εθισμός στο διαδίκτυο, αν και δε βρίσκει πλήρως σύμφωνη την επιστημονική κοινότητα.
Κάποιο από τα χαρακτηριστικά του Ίντερνετ είναι ότι το άτομο μπορεί να καλύψει ορισμένες ψυχολογικές του ανάγκες. Μπορεί να δημιουργήσει μια “ιδανική κατάσταση εαυτού”, ενδεχομένως με ψευδή στοιχεία, και να δοκιμάσει τα όρια της προσωπικότητάς του, χωρίς επιπτώσεις και περιορισμούς.
Οι επιπτώσεις των πράξεων του χρήστη στον διαδικτυακό κόσμο δεν είναι άμεσες. Μπορεί να είναι on-line όποτε θέλει, να επικοινωνεί με άλλους χρήστες και να καλύπτει την εξωτερική του εμφάνιση ,εφόσον δεν υπάρχει οπτική επαφή.
Επιπλέον, μπορεί να υιοθετήσει διαφορετική ταυτότητα και να υποδυθεί κάποιο ρόλο. Αυτό είναι εφικτό , και στην πραγματικότητα έχουν σημειωθεί πολλές ανάλογες περιπτώσεις, εξαιτίας της ανωνυμίας και της μη οπτικής επαφής.
Οι εθισμένοι χρήστες στο διαδίκτυο ίσως εμφανίσουν συμπτώματα συνδρόμου απόσυρσης. Συγκεκριμένα, ψυχοκινητική διέγερση, εκούσια ή ακούσια κίνηση δακτυλογράφησης των δακτύλων, άγχος, έμμονη σκέψη για το διαδίκτυο, κατανάλωση υπερβολικού χρόνου ή και χρήματος σε διαδικτυακές δραστηριότητες. Επιπλέον, το άτομο είναι εν μέρη ενταγμένο στην κοινωνική του ζωή και ίσως να αντιμετωπίζει προβλήματα και σε προσωπικό επίπεδο. Σε ακραίες καταστάσεις, οι χρήστες μένουν άυπνοι, παραμελούν την προσωπική υγιεινή, δεν τρώνε ή αντίθετα παχαίνουν.
Κάποιες προτάσεις έχουν γίνει προκειμένου να αντιμετωπιστεί το ζήτημα του εθισμού στο διαδίκτυο. Αυτές περιλαμβάνουν, το γνωστικόμοντέλο θεραπείας, την κινητοποιητική συνέντευξη, τη συμβουλευτική παρέμβαση της οικογένειας, τις ομάδες απεξάρτησης και την φαρμακοθεραπεία. Μεγάλης σημασίας είναι η κοινή στάση των γονέων, η υποστήριξη και η τοποθέτηση του υπολογιστή σε ορατό σημείο του σπιτιού και όχι στο υπνοδωμάτιο. Ησυμβουλευτική στην οικογένεια μπορεί να βοηθήσει δημιουργώντας ένα πλαίσιο υποστήριξης. Η κινητοποιητική συνέντευξη επιδρά στον χειρισμό της άρνησης του προβλήματος, συχνό πρόβλημα όλων των ηλικιών. Η γνωστική θεραπεία εντοπίζει τις διαστρεβλώσεις που οδηγούν στην υπερβολική χρήση του διαδικτύου και προτείνει ένα νέο γνωσιακό επίπεδο και ισορροπημένο τρόπο σκέψης. Ταυτόχρονα, διάφορες συμπεριφορικές στρατηγικές μπορούν να φανούν χρήσιμες, όπως η αναγνώριση της κακής διαχείρισης του διαδικτύου και η εφαρμογή αντίθετου προγράμματος χρήσης, η οριοθέτηση των χρονικών περιόδων χρήσης του, η παρακίνηση για ενασχόληση με εναλλακτικές δραστηριότητες και η καθιέρωση τους στο εβδομαδιαίο πρόγραμμα, οιυπενθυμίσεις και η πλήρης αποχή από προβληματικές εφαρμογές. Υπάρχουν και οι αντίστοιχες ομάδες απεξάρτησης, οι οποίεςστηρίζονται ήτο πρόγραμμα των 12 βημάτων ή βασίζονται στις αρχές της ομαδικής ψυχοθεραπείας.
